Blog 27 i Tokio Hotel...czyli dzieci na scenie...

Jackassia

Jedyne co w tym Blog 27 dobre to to, że ładnego perkusistę mają i nic więcej:P

Paulina

Benka, nie przejmuj się takimi "błędami młodości", każdy je ma Wink

Teraz masz się przynajmniej z czego pośmiać... A w Blog 27 liczy się tylko "przecudna" wokalistka, reszta to dziesiąty plan Cool

benka

Nie wnikam to tak bardzo,ale jak spotykam starego znajomego z gimnazjum to zawsze mi to przypominają. i rodzina. To już wtedy jest naprawdę denewujące. Ale co tam,ja wtedy jeszcze eksperymentowałam z muzyką Razz

Paulina

Też miałam takie eksperymenty Wink

Cóż...człowiek uczy się na błędach. Teraz Blog 27 i Tokio Hotel praktycznie przycichli...była też Ala, Nefer Laughing

, a teraz mamy Ewę Farnę. Czyli jednak mamy trochę tych "dzieci na scenie"....

Jackassia

Ewa Farna taka zła nie jest. Te jej "Cicho" nawet mi się podoba, ale pewnie i tak się szybko znudzi, bo tak często to puszczają...

Paulina

No według mnie Ewa Farna jest jak na razie najlepsza spośród tych młodociacnych wykonawców. I rzeczywiście, często puszczają jej piosenkę, więc obawiam się, że po wakacjach znów przycichnie.

Ofelia

łoooooo....nigdy wcześniej nie słyszałam tej piosenki.... nawet dobra jest...(dobrodziejstwo youtube)

Dyzioo

lubię odnawiać tematy a co! ;D
też niestety kiedyś kochałam Tokio Hotel brat jeszcze mi to czasami wypomina o.O
A ten Blog27 jakoś nigdy mi do gustu nie przypadł i dobrze!

No ale cóż... każdy ma prawo do błędów xD

workerbees

Najważniejsze, że wkroczyłaś na prawidłową drogę! Very Happy

VoiceOfSilence

Mnie nigdy dzięki Bogu nie podobał się ten shit i współczuje tym co tego słuchają, tak na marginesie to w szkole powinien być taki przedmiot - Edukacja Muzyczna, dzięki temu na świecie byłoby mniej fanek Justinka Biebera i całego tego syfu, gdyby uczniowie poznawali historię muzyki współczesnej

olga

z tą edukacją muzyczną to fajny pomysł, bo w sumie na dobrą sprawę gimnazjum zajęcia muzyki obejmowały bardzo wąski zakres materiału, że na historię muzyki XX wieku, a co dopiero samego rock n'rolla w ogole nie było czasu.

No i muszę się pochwalić, że kiedy wszyscy naokoło słuchali Tokio Hotel i Blog 27 (okres gimnazjum, czyli 2005-2008), ja już wtedy uważałam, że to kicha Smile

ale za to słuchałam innego badziewia, jakim jest pop i r'n'b aż do drugiej klasy liceum. Tak więc jeśli chodzi o nawracanie na dobrą muzykę punktem zwrotnym był 30 maja 2010 roku, gdy wrzuciłam sobie na odtwarzacz Billy Talent II, a wszystko za sprawą mojej siostry, która chodziła wtedy do 6 klasy podstawówki i razem z nią słuchałam Smells Like Teen Spirit, a potem ona ściągnęła Covered in Cowardice, bo poleciłam jej Billy Talent (z gimnazjum znałam jeszcze Fallen Leaves). Potem poleciała cała dyskografia i wiadomo co dalej. Od tego czasu autorytet BT i ich inspiracje, a także mój szacunek do muzyki rockowej nie pozwala mi docenić już innego rodzaju muzyki. Chociaż, jeśli chodzi o Billy Talent, dla mnie ich twórczość nie powinna być nazywana muzyką. Dla mnie ten termin jest zbyt ciasny i przede wszystkim używany zbyt szeroko (nawet żeby określić jakieś badziewie), a BT to coś więcej.

Dyzioo

Słuchaj... jak ja słuchałam TH to miałam z 9 lat xD w szóstej klasie podstawówki zaczęłam się nawracać dopiero xD

kemikalqueen

Saint Veronika

kto to Blog?

Dyzioo

Takie tam "zbuntowane" nastolatki.